บทที่ 742

มู่จือเหยี่ยนพูดอย่างสงบ"บางทีอาจจะนึกถึงอดีตที่ผ่านมา กำลังเสียใจกับสิ่งที่แก้ไขในภายหลังไม่ได้"

หยางหยางฟังไม่เข้าใจ"ทำไมต้องมาเสียใจในภายหลังด้วย？"

มู่จือเหยี่ยนกล่าวว่า"เสียใจเรื่องที่ไม่ได้สั่งสอนบุตรหลานให้ดี ทำให้ตะกูลต้องล้มจม ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษกระมัง"

ในใจของมู่จือเหยี่ยนกลับไม่ได้รู้สึ...